Spice for Life Pieprz andaluzyjski, 25 g

Uprawa i historia
Papryka andaluzyjska do dziś nie jest uprawiana. Jest to dzika roślina, która wydaje owoce przez cały rok. W Indonezji ludzie mówią, że Andaluzji należy się opiekować jak dziecko. Im częściej „zbierasz”, tym częściej pieprz wydaje owoce.

Ale dlaczego jest tak rzadki i tak wyjątkowy? Nie próbuje się go uprawiać. Aby to wyjaśnić, musisz pamiętać słynną kawę Opi Luwak. Tak zwana kawa dla kota jest spożywana przez nierówne musangi, a następnie wydalana. Do tej pory wszyscy znają wynik ... Podobnie jest w przypadku Andaluzji. Papryka rozprzestrzenia się tylko dlatego, że jest zjadana przez ptaki, a następnie wydalana podczas lotu. Gwarantowana jest szeroka i nieregularna dystrybucja. Tylko niektóre enzymy ptasie kiełkują pieprz. Bez ptaka nie ma pieprzu. Jak dotąd wszelkie próby jej uprawy zakończyły się niepowodzeniem. Tak więc tradycja ... W każdym razie krzewy są szeroko rozpowszechnione, ale tylko indywidualnie. Więc jest to prawdziwa gra w kotka i myszkę, aby ją znaleźć. Czas zbierania jest więc bardzo czasochłonny. Na Sumatrze pieprz jest tradycyjnie używany tylko na uroczystości, takie jak wesela. Ponieważ nawet tam jest uważana za rzadką przyprawę i jest traktowana z podziwem. Papryka andaluzyjska należy do rodzaju pieprzu Sezchuan. Nie ma własnej pikantności, ale zaskakuje konesera swoim owocowym aromatem. Język jest lekko znieczulony, stymulowany jest przepływ śliny, a wszystkie naczynia są postrzegane intensywniej. Jest tylko jedna papryka, która wygląda trochę tak: Papryka Sacho z Japonii! Nuta cytrusowa jest jednak zupełnie inna.

Zastosowanie:
Oczywiście w kuchni azjatyckiej. Ale nadaje się również do użytku w naszej kuchni. To byłyby sałatki i dania rybne. W szczególności pieprz w połączeniu z krewetkami to wyjątkowe doznanie smakowe. A może w połączeniu z imbirem? Nie? Chodźmy.